گو ای صبا با شاهدین احوال این بیمار را    ** شرح علیلی من دلخسته افکار را

 هرجاکه بینی در جهان آواره ای بی خانمان**بروی سلام من رسان گواز من این اخبار را

 بینی اگربادرد وغم سلطان بی خیل وحشم**یا رهبر  خیل  امم   یا  قبلهء  انصار  را

 از جانب  این  بینوا  میبر  سلامی  از  وفا   **بینی  اگر  در کربلا  شاهنشه  ابرا  را

 گو فاطمه با تاب وتب گرید برآرد روز وشب  ** طاقت نمانده بیش ازین این قالب تبدار را

روزی که رفتی از برم خواروعلیل ومضطرم  ** از شدت تب میکشم من گونه گون آزار را

از درد دوری الغرض ترسم بمیرم زین مرض ** باخود به عقبی میبرم این دیدهء خونبار را

دیگر سلام من رسان بر مادروبر خواهران   ** بینی تو در چنگ خسان گر عابد بیمار را

گو آن محبتهای تو رحم وشفقت های تو    ** کردی مگر قطع نظر این خواهر افکار را

گر بگذری بی پا وسربر زلف اکبر بی خبر   ** از بوسه عنبر بیز کن آن طرهءطرّار را

گو از غمت پا در گلم ماند آرزو اندر دلم      ** بوسه زنم بار دگر آن عارض ورخسار را

رفتی توتاازپیش من گشتم غریب اندروطن ** دیدم زهجرانت بسی من سوزش سوفار

وصفت نیاید در بیان بسمل نمیداند چسان ** جاری کند در لفظ کم درد دل بسیار را